Priredio Đuro Franković

Kraj Dunava, koledo!                                                        

Tanke šajke, koledo!

Na dva kraja, koledo!

Okovane, koledo!

Al’ u sredi, koledo!

Pazlaćene, koledo!

U njoj sedi, koledo!

Sveti Petar, koledo!

I Mikola, koledo!

S levom rukom, koledo!

Veslom vozi, koledo!

Al’ desnom se, koledo!

Boga molji, koledo!

Da priveze, koledo!

Mlada boga, koledo!

Ter Božića, koledo!

Božić poji, koledo!

Po svem svetu, koledo! (…)

(Velin 1979:118-119).

Pribilježio Stjepan VELIN u Dušnoku

Danas je nedilja,                                                     

Da se drvo ne dilja.

U drvetu koliba,

U kolibi Nikola.

Budila ga Marija:
„Ustaj, Niko, na noge,

Pa pogledaj na more.

Il je vitar od mora,

Il je sudba od Boga.”

„Nit je vitar od mora,

Nit je sudba od Boga,

Nego jedna huda stvar,

Štono Boga ne moli, Amen!”

(Šetka 1970:236).                                         

* * *

Mali Niko svetac biše,

Ali niko ne znadiše,

Nego majka, koja rodi,

I baka, koja povi.

Doziva ga Marija:

„Oj ti, mali Nikola,

Uzmi malu bradvicu

I krivenu teskicu,

I otiđi zelen lugu,

Pa posici debeo dub

Povuci ga niz more,

Svetom Petru u Rime.”

Kad to čuo Nikola,

Uzme malu bradvicu

I krivenu teskicu.

I otiđe zelen lugu

Pa posiče debeo dub.

Povuče ga niz more,                                                 

Svetom Petru u Rime.

Kad je doša nasrid mora,

Stade zuka od mramora,

I oluja sa svih strana,

Pripade se Nikola.

Doziva ga Marija:

„Ne plaši se, Nikola,

Uzmi knjige velike,
Pa pogledaj u knjige,

Il je ‘luja sa mora,

Il je srdžba od Boga.”

Kad to čujo Nikola,

Uzme knjige velike,

Pa pogleda u knjige.                                                 

Nit je srdžba od Boga,

Nit je ‘luja sa mora,                                                   

Nego huda stvar.

„Zovi je među nas,

Znade li Očenaš?”

„Očenaša ne zna.

Zdravomariju ne umi.”

Ćapi Niko za noge,

Marija za kose,

Baciše je niz more

(Šetka 1970:236-237).